شبیه مرغک زاری :(

قبلنا یه بار اینجا نوشته بودم که یکی بهم یاد داده بود هرچی تو دلمه بگم. به آدما بدون ترس ابراز علاقه کنم. این کارو یاد گرفتم چون نتیجه خوبشو از سعیده گرفتم. از دوستی که سالهاست با منه. بیشتر از چند صد کیلومتر ازم دوره. چند ساله ندیدمش اما نزدیکه. خیلی نزدیک. تنهام نمیذاره. همیشه هست. همیشه عزیزه. ناراحتش کردم، ناراحتم کرده اما بخشیده و بخشیدم...

شده بعضی وقتا بی اختیار زل بزنی به عکس کسی؟ هی نگاه کنی و لبخند بزنی. هی نگاه کنی و لبخندت بخشکه و بغض کنی. اما نتونی بش بگی. تیکه آخرش از همش سخت تره. از همش.